توسعه کلاسها و دوره های آموزشی جاری میتوانند به دانشگاهها و دانشکده ها کمک کنند تا به ارتقاء آموزش بینجامند از طریق آموزش به دانشجویانی که ممکن است دسترسی دیگری به تحصیلات عالیه نداشته باشند و همچنین از طریق تسهیل کردن تعاملاتی که میتوانند در نهایت رشد دهنده و موجب یافتن راه حلهایی برای چالشهایی در زمینه دوام و پایداری باشند. بسیاری از دانشجویان با استقبال از دوره های مجازی به ثبت نام در کلاسهای دانشگاهی آنلاین میپردازند. ارتقاء خلاقیت و انجام تحقیقات نیز در همین راستا میتوانند مورد بحث قرار گیرند. حتی به لحاظ حفظ محیط زیست نیز میتوان برای همگان امکانات تحصیلات بهتر را از طریق کلاسهای آنلاین مجازی فراهم ساخت و اینکه آنها میتوانند بسیار جامع‌تر و فراگیرتر از دوره های حضوری و سنتی باشند.
کلاسهای دانشگاهی اینترنتی به نوشته University World News میتوانند فراگیر باشند با حضور مشاورین که در این دوره ها نسبت به کلاسهای حضوری شرکت در آنها آسانتر است. همچنین دانشجویان میتوانند از طریق دیدن یکدیگر در تصاویر بهتر با یکدیگر تعامل داشته باشند. در واقع معلمین و اساتید به جای اینکه در مرکز توجه باشند بیشتر به عنوان تسهیل کننده و هماهنگ کننده حضور و مشارکت دانشجویان در این دوره ها هستند. در دوره های مجازی که به نحو مناسبی برگزار و تشکیل میگردند دانشجویان در کنار مهارتهای فردی و اجتماعی به تقویت روابط در سطح جامعه پرداخته و از دیدگاههای دیگران آگاهی پیدا میکنند. همچنین در مقایسه با کلاسهای حضوری و سنتی در دوره های مجازی دانشجویان بین المللی در کنار یکدیگر میتوانند با ارائه نکاتی از فرهنگهای خود با تاریخها و سنتهای گوناگون بپردازند و این مساله حتی با وجود تنشهای بین المللی میتواند دارای فوایدی باشد. دیگر مورد این است که شاید برای همه دانشجویان مقدور نباشد تا با مسافرت به دیگر گوشه ای از دنیا به مدت شش ماه در ترمها شرکت داشته باشند و این چشم انداز محدود است و یا با توجه به برخی مشکلات نتوانند به دیگر نقاط پرواز کنند اما دوره های آنلاین این موانع را برطرف ساخته اند.
اما علیرغم این مزایا میتوان به برخی محدودیتهای تعاملی درباره کلاسهای دانشگاهی آنلاین نیز اشاره داشت. درواقع تجربیات آموزشی که در صورت حضور در کلاسها در دیگر کشورها میتوان به آنها دست یافت قویتر از موارد مشابه در فضای مجازی میباشند. مثلا برخی دروس درباره میکروبیولوژی شاید در فضای مجازی آنقدر ملموس مانند کلاسهای آزمایشگاهی نباشند. شاید بتوان به یک نوع تعادل دست یافت شامل آموزش عالی از طریق سخنرانی و کارهای آزمایشگاهی و کلاسهای فضای مجازی و ترکیبی از اینها به نتیجه بهتری منجر خواهد شد. البته هنوز اجماع و توافقی جهانی در زمینه تعریف و توصیف یادگیری آنلاین ارائه نشده است و اینکه چطور کیفیت آنرا ارزیابی نمود. از آنطرف تاثیر مسافت و فواصل نیز در این زمینه دارای اهمیت میباشد. مثلا در کشوری مانند هند میتوان به اهمیت بالای تحصیلات آنلاین اشاره کرد. هم اکنون حدود بیست و پنج درصد دانشجویان در هند در دوره های آموزشی برخط شرکت میکنند و تقریبا نزدیک به دویست و پنجاه مؤسسه آموزشی از راه دور در این کشور هستند شامل دانشگاههای دولتی و مؤسسات خصوصی و غیر انتفاعی. از طریق برنامه ها و کلاسهای آنلاین میتوان به یادگیری پرداخت برای همه و در هر زمان و مکان و برای نسل کنونی این دوره ها که دیجیتالی هستند دارای انعطاف میباشند. اما برخی منتقدین اعتقاد دارند که این دوره ها شاید مقداری اساتید را قدری دلسرد کنند.
برای رفع این معضل اساتید با کمک گرفتن از برنامه های هوش مصنوعی از قبیل Quizizz سؤالات را بر روی صفحات و مانیتورهای دانشجویان نشان داده و پس از پاسخ دادن آنها در انتها نمراتشان نمایش داده خواهند شد. نکته دیگر این است که بجای مسافرت رفتن و رفت و آمد در کلاسها و بین شهرها شرکت در کلاسهای آنلاین میتواند بر میزان کاهش گازهای دی اکسید کربن نیز نقش داشته باشد. میتوان به مواردی اشاره داشت از قبیل تهویه ها و یخچالها و همچنین گازهای خروجی اگزوز خودروها در شهرها و همچنین سرمایه گذاری در دانشکده ها که همگی این موارد میتوانند در ارتباط با پایداری آموزش مورد بحث قرار گیرند. دانشگاهها به عنوان مراکز حضور نخبگان جامعه نیاز به این دارند تا با اقشار جامعه حتی در مناطق دور افتاده در ارتباط و تعامل باشند. میتوان حتی از برنامه های باز و در دسترس همگان بطور رایگان استفاده کرد مانند برنامه Open University در کشور انگلستان که آموزش از راه دور است و از سرتاسر جهان قابل دسترس میباشد. دوره های آموزشی مجازی دارای گستردگی میباشند و براساس دوام و پایداری و برنامه های ابتکاری تنظیم میشوند. استفاده از فن آوری در این دوره ها دارای عمق و جزئیات بوده و تعاملی هستند و همچنین میزان منابع فیزیکی کاهش پیدا میکند چون دانشجویان فقط به ارتباط اینترنتی نیاز دارند تا در برنامه ها و کلاسهای با کیفیت آموزشی شرکت کنند و هزینه های کلی یادگیری کاهش خواهند یافت.
یکی از موارد مهم در زمینه آموزش دانشگاهی آنلاین وجود تعامل و هماهنگی بین دانشجویان و هیات علمی در کشورهای گوناگون میباشد که میتواند منجر به دوام و پایداری در تحصیلات آکادمیک گردد. دانشجویان میتوانند در کلاسهای آنلاین درباره ظرایف فرهنگی خود نیز مطالبی را ایراد نمایند و از طریق استفاده از فن آوری اینترنتی و دیجیتال تسهیل کننده ارتباط از راه دور و یادگیری در محیطهای فضای مجازی چند رشته ای و چند فرهنگی باشند. این کلاسهای بادوام در حقیقت استمرار دوره های جهانی و بین المللی بوده و مورد استقبال دانشجویان نیز قرار گرفته اند. اما در زمینه تجهیز معلمین و اساتید جهت برپایی دوره های آنلاین چه میتوان انجام داد؟ گرچه خیلی از اعضاء هیات علمی از آموزش آنلاین استقبال کرده اند اما برخی اساتید چندان رغبتی به آنها نشان نمیدهند. سخنرانان بایستی تا مهارتهای اینترنتی خود را بهبود بخشند. مراکز آموزشی در دانشکده ها به این منظور دایر شده اند اما در مواردی آنها اختیاری هستند. اینکه چگونه اساتید با دانش جامعه شناسی و اجتماعی و داشتن سواد و آگاهی از دوره های آنلاین کلاسها را به پیش ببرند مهم است و اینکه چنانچه در کلاسها به مشکلاتی برخورد کردند بدون ایجاد سرخوردگی در بین محصلین به رفع آنها همت گمارند. مثلا آنها میتوانند تکالیف و مسئولیتهائی را به دانشجویان محول کنند در زمینه مشکلات جهان حقیقی تا آنها را مرتفع سازند و آنها بتوانند تغییراتی را اعمال کنند و توانائیهای خود را در تقویم آموزشی بگنجانند و لحاظ و منعکس کنند. چنین مهارتهائی همچنین دانشجویان و فارغ التحصیلان را برای مشاغل آینده خود آماده میکنند و کارفرمایان از آنها استقبال خواهند کرد و دانشگاهها با هر چه فراگیر تر کردن این دوره ها و ارائه آموزشهای لازم آموزش جامع تر و بهتری را برای همگان رقم بزنند.