مساله غیبت دانش آموزان و عدم حضور فعال محصلین در کلاسهای مدارس را میتوان از چندین منظر ارزیابی کرد که اولیای مدارس و همچنین والدین بچه ها را درگیر خود ساخته اند و آنها در تلاش مشترک با یکدیگر و همچنین از طریق مشارکت دادن بیشتر فرزندان در فعالیتهای حضوری و همچنین برخط یا همان آنلاین در کلاسها سعی در کاهش این موارد دارند. شاید بتوان ابراز داشت که در سالهای اخیر و به موازات گسترش کلاسهای اینترنتی معلمین بیشتر به حضور فعالانه دانش آموزان در کلاسها و دوره های غیر حضوری توجه داشته اند و به نوعی مساله حضور و غیاب صرفا منحصر و محدود به کلاسهای درس سنتی و با حضور فیزیکی و حضوری دانش آموزان و معلمین نمیشود. غیبتهای زیاد در کلاسها میتوانند منجر به کاهش نمرات قبولی و مشکلات دیگر شوند.
در مجله آموزشی Fordham Now نوشته شده است که حتی میتوان در صحبت و همفکری با خود محصلین و شاگردان در جستجوی راهکاری برای این دسته از مشکلات بود. راستی در مدارس و نواحی که در آنها با مشکلاتی دست و پنجه نرم میشود از قبیل آمار و نرخ بالای غیبت در مدارس و ترک تحصیل بهترین روش چیست تا دانش آموزان را در مسیر صحیح نگاه داشت به سمت و سوی فارغ التحصیلی؟ میتوان در وهله نخست بیان داشت که اطمینان حاصل کردن از اینکه مدرسه دقیقا همان مکانی است که آنها علاقه به ماندن در آن را دارند. در مقاله به تحقیقی اشاره شده است توسط دانشگاه فوردهام در مدارس دولتی در منطقه برانکس که مدیران آنها سعی و تلاش دارند در ارتباط با پیشبرد عدالت و تساوی در مدارس خود و اطمینان حاصل نمایند که این مراکز برای هر یک از دانش آموزان دارای محیط حمایتی و خوشامد‌گویی و استقبال کننده میباشد. در این مدارس موضوع معطوف شده است به غلبه و رفع تاثیرات فقر و تعصب و طرد شدن و اصولا هر چیز که میتواند دانش آموزان را از مدرسه دور کند.
در مدارسی که در این تحقیق شرکت داشتند طرز فکر و چهارچوب کلی و جامع بوده است و در نتیجه منجر به کاهش آمار غیبت در کلاسها شده است. از آنطرف در سالهای اخیر دو موضوع بیماری کووید و فقر و مشکلات مالی بر روی میزان حضور بچه ها در مدارس دارای تاثیر بوده اند. همچنین تلاشهای چهار مدیر آموزشی و مدیران دوازده مدرسه در نواحی مختلف منطقه برانکس مورد بررسی قرار گرفتند. اشاره شده است که در این منطقه میزان غیبت در مدارس و محیطهای آموزشی به یک مشکل عمده بدل شده است به دلیل آمار بالای فقر و مرگ و میر به ویژه در طی دوران بیماری فراگیر ویروس کرونا. مدارسی که در این تحقیق شرکت داشتند سعی و تلاش کردند در جهت گسترش عدالت و تساوی به روش ارتقاء مستمر و این کار از طریق مدیریت در زمینه های مراقبت پزشکی و اداری تجاری انجام شده و مدارس بیشتری از این راهکارها استفاده می‌کنند. در بین دیگر روشها راهکار از جزء به کل یا از پائین به بالا در کنار درک و فهم مشکلات سازمان و اعمال تغییرات صورت پذیرفته اند.
در برخی مدارس از فعالیتهای خلاقانه در جهت افزایش مشارکت دانش آموزان استفاده شد از قبیل شستشوی البسه و همچنین انجام کارهای تفریحی در جمعه ها و رفتن به پیک نیک و اردو و آتش روشن کردن چون برخی از این کارها را نمیشد در محیط خانه ها انجام داد به دلیل برخی مشکلات که خود عموما منجر به کاهش فعالیت و حضور بچه ها میشد. معلمین اقدام به شناسایی گروههای دانش آموزی کردند در هر یک از مدارس که عموما مورد غفلت واقع شده بودند. مثلا در یکی از موارد یادگیرندگان انگلیسی برایشان روشهای افزایش مشارکت اجتماعی فراهم آمد. یکی دیگر از مدارس جمعه های همراه با تفریحات را شروع کردند که مملو از ملاقات و باشگاه و فعالیتهای ورزشی بود که بازتاب دهنده علایق دانش آموزان بودند به ویژه برنامه ریزی شده بودند در روزهایی که احتمال میرفت دانش آموزان در آنها غیبت کنند. همچنین معلمین در کنار شاگردان اقدام به آشپزی کرده و یا در پروژه های هنری شرکت میکردند. مثلا در یکی از این کارها معلمین در کنار دانش آموزان دور آتش نشسته و به نقل داستان مشغول میشدند و این خود به عنوان یکی از راههای تشویق ایده های جدید محسوب میشد.
مورد دیگر پرسش از دانش آموزان است درباره احتیاجات واقعی آنها چون درواقع همه این طرحهای ابتکاری از صحبت با خود محصلین نشات میگرفتند. به منظور حمایت از شاگردان و کمک به موفقیت آنها و تحول در کارها طی صحبت و پرسش از دانش آموزان اقدام به تغییرات و طراحی در مدارس شد متناسب با آن نیازها. همچنین محیط جامع و استقبال کننده در مدارس به ویژه برای آندسته از بچه ها که بطور تاریخی به حاشیه رانده شده بودند و یا به لحاظ سابقه و نژادی. در واقع محیط مدارس به لحاظ فرهنگی پاسخگو و مناسب بودند همچنین تقویم آموزشی و درسی مورد بازبینی قرار گرفتند. گرچه غیبت از مدارس همچنان به عنوان یکی از معضلات وجود داشت اما در نواحی مدارس در پژوهش در مقایسه با دیگر مناطق مشابه بهبودهای قابل ملاحظه ای مشاهده شدند. مطلب مهم دیگر اهمیت واقف بودن به تمرکز بلند مدت بر روی عدالت و تساوی است به علاوه تلاشهای کوتاه مدت.
روش مناسب و توصیه شده استمرار بهبودی و ارتقاء در کنار شروع کوچک و سریع میباشد و در ادامه چرخه مهر و عطوفت و مصاحبه با دانش آموزان و جمع آوری داده ها به منظور ریشه یابی معضلات و در نهایت پیدا کردن بهترین راه حلها است. در اغلب موارد در حوزه آموزش و دیگر موارد در ابتدا با یک راه حل کارها آغاز میشوند. در واقع اشکال کار این است که در چنین مواقع قبل از اینکه بدانیم چه چیزی منجر به بهبودی خواهد شد در حوزه های آموزشی و مدارس با تمرینات جامع کارها شروع میشوند. این خود میتواند منجر به ناخرسندی و فرسودگی گردد و اینکه در بین معلمین و مربیان سرخوردگی از راهکارهای ابتکاری شکل میگیرد و اینکه آگاه نبوده و قانع نمیشوند که اقدام بعدی چه خواهد بود و اینکه مرحله جدید آتی چیست و آیا بهتر از قبلی میباشد؟ دلایل برای غیبت دانش آموزان در محیطهای آموزشی و مدارس دچار تغییرات و دگرگونی میشوند و از مدرسه ای به مدرسه دیگر دارای تفاوت هستند بنابراین صرف زمان به منظور درک صحیح مشکلات الزامی به نظر میرسد.