امروزه نظرات بسیاری درباره تغییراتی که در زبان انگلیسی در حال روی دادن میباشد وجود دارند در قسمت معانی لغات و همچنین گرامر و همچنین لهجه ها و گویشهایی که از یک کشور به دیگر کشور و منطقه با یکدیگر دارای تفاوتهایی هستند. اما این افراد در تاریخ تنها نیستند و نظریه ای نیز وجود دارد درباره پویایی زبان و اینکه خیلی از این تغییرات در تاریخ صحبت شده و بطور طبیعی روی میدهند. در مقاله امروز نگاهی انداخته میشود به نوشته ای که بیان میکند حتی قرنها قبل نیز از این دست صحبتها وجود داشته است. نویسنده مقاله Susie Dent میباشد که بیان میکند صندوق رایانامه وی مملو از مطالبی است درباره گویش انگلیسی آمریکایی و مشکلات گرامر که در اثر رسانه های اجتماعی پدیدار شده اند و نوشته وی در سایت The i Paper منتشر شده است و در مناسبتها نظرات متفاوتی را میشنود و دریافت میکند.
برخی افراد بر این باور هستند که زبان انگلیسی دچار افول شده است و این به نوعی غیر قابل اجتناب بوده و شاید هم کسی در این باره کاری انجام نمیدهد. برخی اوقات کار یک فرهنگ نویس به دلیل مشغله ممکن است با یک نگهبان و مامور ترافیک قابل مقایسه باشد و اینکه شاید چندان نقل کننده اخبار مساعد نباشد. تنها تفاوت این است که در مقوله تخلفات و اشتباهات زبانی به کسی قبض جریمه داده نمیشود و همه میتوانند براساس تخیلات خود مطلب بنویسند و مثلا خانه ای که با حروف ساخته شده است ممکن است فرو بریزد. برخی افراد هستند که با تمام قوا بیان میکنند زبان انگلیسی دچار افول شده است و آنها تنها نیستند. در سال 1712 نویسنده کتاب داستانهای گالیور جاناتان سویفت هم به نزد یکی از مقامات شهر آکسفورد رفته و درخواست کمک در زمینه قوانین زبان شناسی مطرح میکند قبل از اینکه دیر بشود. جای تعجبی ندارد که بعضی از مردم هنوز چنین فکر کنند. برخی از تغییرات زبانی میتوانند منجر به بی نظمی شوند.
به علاوه بچه های نسل زد هم از بسیاری از کلمات که سالها و قرنهاست مورد استفاده قرار میگیرند با معانی متفاوت به کار میگیرند. مثلا در سال 2024 کلمه brat به معنی بچه لوس و بی ادب زیاد استفاده شده است با دیگر تعابیر و معانی در فضای مجازی. شاید نگرانی افراد دغدغه مند بیشتر هم بشود وقتی بشنوند که افرادی که در کار تالیف و نگارش لغتنامه هستند بیان کنند کارشان توصیف زبان است به جای پیشنهاد و ارائه نسخه به مردم و کاربران. هنوز هم در نظر بسیاری از کاربران در زمینه زبان, لغتنامه ها به عنوان یک داور عمل میکنند. شاید خیلی از افراد بر این عقیده باشند که زبان دیگر کامل نبوده و در بخش گرامر از مشکلاتی رنج می برد. هنوز هم درک چنین مطالبی دشوار به نظر میرسد چون مثلا با هر گونه تغییرات زبانی کلی حرف و حدیث و بحث در می گیرد و مثلا برخی به موارد ادبی و غیر ادبی و مفهوم واقعی کلمات اشاره میکنند. مثلا در موارد دیگر کلمات Slang یا عامیانه و محاوره ای و غیر رسمی که مورد استفاده بیشتر نسلهای جدید قرار هستند عموما مورد تقبیح افراد سالخورده از نسلهای قدیمی تر قرار میگیرند.
مساله این است که هرگز دوران طلایی زبان انگلیسی وجود نداشته است و حتی نویسندگانی همچون شکسپیر و کیتس هم گهگاه مورد تمسخر و طعنه قرار میگرفتند به جهت شلوغی در نوشته هایشان و در هم و بر هم نویسی کلمات در آثارشان. از آنطرف فن آوری نیز عموما مورد انتقاد قرار می گیرد در ارتباط با فقر زبانی و اینکه اصولا چه قوانین مهمی وجود دارند در این ارتباط. بسیاری از لغات در گذر زمان دچار تغییرات معنایی شده اند. مثلا در یک برهه از زمان کلمه Silly به معنا و مفهوم Blissful سعادتمند مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین از منظر لغتنامه نویسان تعبیر مقاومت کردن در برابر تغییرات امروزه آشنا به نظر میرسد. و حتی در زبان مادری ما نیز تغییراتی ایجاد میشود که طبیعی است. در واقع مطلب این است که برای هر زبانی تغییرات لازمه استمرار آن میباشد. و انگلیسی هم از این قاعده مستثنی نمیباشد. به همین دلیل به این زودیها شما چیزی راجع به تخلفات گرامری چیزی نخواهید شنید ولی ممکن است بی نظمی هایی در زبان روی دهد و درباره آنها کلی صحبت بشود. در واقع زبان را بایستی به همین حالت که هست قبول کرد.