قواعد استفاده از اختصار نویسی

تقریبا همه ما هم در گفتار و هم در نوشتار و حتی در موقع مطالعه کتب و مجلات بارها به مقوله خلاصه نویسی برخورد کرده ایم و با این روش بسیار پرکاربرد آشنا هستیم. دلایل زیادی وجود دارند که نویسندگان و گویندگان تصمیم میگیرند تا قسمتهائی از جملات مثلا آنهائی که به فعل و یا ترکیب فعل و صفت مربوط میشوند را بطور خلاصه نویسی انجام دهند. شاید چون این روش و تکنیک ادبی و انشائی آنقدر مرسوم شده است که ما کمتر حتی به آن فکر میکنیم و به راحتی از کنار چنین نوشته هائی عبور میکنیم ولی مهم است تا در زمینه گرامری با این تکنیک آشنائی داشته باشیم. شاید به دلیل کمبود جا در فضاهائی مانند صفحات مجازی و پروفایلهای کاربران در تلفنهای هوشمند, استفاده از خلاصه نویسی در چنین مواردی مرسوم تر باشند.

All of us make use of contractions in our everyday lives, when speaking with others or when it comes to writing a piece or a letter even without being aware of doing this همه ما بطور روزمره از اختصارات در صحبت و نامه نگاری استفاده میکنیم و خیلی وقتها به این مساله واقف هم نیستیم We shorten a lot of words and phrases for the convenience or saving time or both of them or maybe since there is limited space on our cell phones screens to input all letters of the alphabet when composing a message ما اقدام به کوچک کردن تعداد زیادی از عبارات و کلمات می نمائیم, خواه به دلیل راحتی و سهولت و یا بخاطر صرفه جوئی در وقت و زمان و شاید هم برای محدود بودن فضا در صفحه تلفن همراه هنگام نوشتن مطالب.

One of the most common ways of making contractions is through joining words via using a mark known as apostrophe یکی از مرسوم ترین روشهای ساختن اختصارات ادغام کردن کلمات با استفاده از نشانه ای بنام آپاستروف است This mark clearly shows the reader of the contents just where some omissions and joining have taken place این نشانه به روشی شفاف به خواننده مطالب نشان میدهد که در کجا حذف و ادغام صورت پذیرفته است For instance, when you look at the combination of the words “Is” and “Not” in the word “Isn’t” you can see that they have merged with each other and there is a word or letter missing between these two words and the apostrophe clearly indicates this matter

به عنوان نمونه, هنگامیکه به نحوه ترکیب کلمات “Is” و “Not” دقت میکنید, در می یابید که یک حرف در بین این دو کلمه در هنگام ادغام شدن کسر میگردد و استفاده از آپاستروف به وضوح بیانگر این مطلب میباشد On the other hand, although contractions seem so widely used in everyday speech by native speakers, but a lot of learners fear they might mistake the shortened words and lose the focus when listening to the audio files and watching video presentations از طرف دیگر, گرچه گویشوران بومی بسیار از تکنیک اختصار نویسی در گفتارهای روزانه استفاده میکنند, اما فراگیران ممکن است این نگرانی را داشته باشند که هنگام استفاده از برنامه های خبری صوتی و تصویری دچار اشتباه در درک مطلب گردند.

So, there is one basic question raised over here which is when do we need to use contractions بنابراین سوالی در اینجا مطرح میگردد و آن این است که اصولا ما چه وقت نیاز داریم تا از مختصر نویسی استفاده کنیم In everyday informal speech, picking contractions is the primary choice, unless we would like to emphasize a point در هنگام انجام صحبتهای روزانه و غیر رسمی, اختصارات انتخاب نخست هستند, مگر اینکه قصد تاکید بر روی نکته ای را داشته باشیم I’m not hungry – I am not hungry هر دوی این عبارات یکسان و به معنی گرسنه نبودن هستند ولی در دومی نوعی تاکید مشاهده میگردد The first one is casual and rather factual phrase عبارت اولی به نوعی حاوی یک حقیقت میباشد و غیر رسمی است.

Please note that most verbs in contractions are auxiliary ones like in these sentences: I’d like a cup of tea or I’ll call you tomorrow لطفا توجه کنید که اکثر افعال در عبارات اختصاری فعلهای کمکی هستند مانند دو جمله ذکر شده But sometimes contractions might seem rather tricky to detect like when comparing the following two sentences: He’s leaving for Tehran tomorrow – He’s a doctor working at the hospital – As you can see in the second example, the contraction shows the main verb “Be” is used which is not an auxiliary اما برخی اوقات شناسائی و پیداکردن خلاصه نویسی ها ممکن است کمی دشوار بنظر برسد. لطفا به دو مثال زیر توجه کنید؟ او فردا عازم تهران است – او پزشک است و در بیمارستان کار میکند.

همانگونه که مشاهده میکنید, مختصر نویسی در جمله دوم در ارتباط با فعل اصلی “Be” و نه کمکی میباشد In other words, such verbs as “Be” and “Have” can be auxiliary on one contraction and main verb in another به عبارت دیگر, افعالی از قبیل “Have” و “Be” میتوانند در یک گونه اختصار فعل کمکی باشند و در دیگری فعل اصلی The other point is not to use affirmative contractions at the end of the sentences – Are you an author? Yes, I am نکته دیگر این است که هرگز نمیتوان اختصارات مثبت را در انتهای جملات استفاده کرد But in negative forms, we can put contractions at the ending such as Is he a nurse? No, he’s not اما مانند این مثال که ذکر شد, میتوان از انواع مختصر منفی عبارات در انتهای جملات و پاسخ کوتاه استفاده کرد.